Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΑΘΗΜΑ...

Προχτες το φεγγαρι με εβαλε σε σκεψεις...
Θυμηθηκα καποτε που το εβλεπα και σκεπτομουν αν το εβλεπε και κεινη..Και οπως συνηθως το μυαλο ετρεξε ανεξελεγκτα,οι εικονες με τις μνημες εστησαν τρελλο χορο και τι θυμηθηκα...Τον φιλο μου τον Π. που ειχε προβλημα με την προσωπικοτητα του και οταν μου ζητησε την γνωμη μου του ειπα:Αν πηγαινες-χτυπα ξυλο-σε ενα γιατρο και σου ελεγε οτι εχεις τρεις μηνες ζωης τι θα εκανες? -Θα τα εκανα ολα πουτανα- απαντησε χωρις να σκεφτει-Ερε γιατι δεν τα κανεις και ΤΩΡΑ και εχεις τον καθε μαλακα να σε ταλαιπωρει?Τι σε εμποδιζει?ΕΛΑ ΜΟΥ ΝΤΕ!!!
Τι εμποδιζει ολους μας να ειμαστε ο εαυτος μας,να κανουμε αυτο που-σε ορια εννοειται-θελουμε και να βαζουμε στη θεση του αυτον που μας ταλαιπωρει με τα κομπλεξ του?
Δειλια,κοινωνικες συμβασεις,τα δικα μας κολληματα και φοβιες,η εντυπωση του οτι ειμαστε αιωνιοι κλπ.Το σιγουρο ειναι οτι λειτουργουμε σωστα μονο υπο καθεστως πιεσης.Αλλιως-ελα μωρε-λες και η Θεια δικη θα φροντιζει παντα...
Αποφασισα να το κανω!Δεν εχω προς το παρον προβληματα υγειας αλλα δεν θελω να αποκτησω και ψυχολογικα στο μελλον...και ξεκιναω απο τωρα..
Ν.Γμου εισαι οτι πολυτιμωτερο και αγαπημενο εχω σε αυτη τη ζωη, π.σε αγαπησα αλλα με πληγωσες και δεν μου αξιζε,πρωην π.εισαι πονηρη και ψευτρα,αδερφε εισαι παρτακιας και χεστης,φιλε δεν εισαι αληθινος,Α. μην προσπαθεις να με καταλαβεις,απλα αγαπησε με...
Σε καποιους ηδη τα εχω πει,σε αλλους ελπιζω στο μελλον.Δεν αλλαζει και τιποτα στη συμπεριφορα τους,οτι ειναι-ειναι αλλα εγω εγινα καλυτερος!Για να δουμε θα το παω ως το τελος?
υ.γ.Ο φιλος μου ο Π. δεν τα καταφερε ακομα αλλα προσπαθει...Εχει κανει προοδο παντως...